Μιχαλακόπουλος, Ανδρέας

(Πάτρα 1875 – Αθήνα 1938). Πολιτικός και διπλωμάτης. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και μετά στη Γερμανία και στη Γαλλία. Για πρώτη φορά εξελέγη πληρεξούσιος Αχαιοήλιδος στην Αναθεωρητική Βουλή του 1910 και ακολούθησε το κόμμα των Φιλελευθέρων. Από τότε αφοσιώθηκε στην πολιτική και αντιπροσώπευσε πολλές φορές την περιφέρεια Πατρών στο Κοινοβούλιο. Υπουργός επανειλημμένα από το 1911, προσχώρησε από τους πρώτους στο κίνημα του 1916. Το 1924, μετά την προσωρινή αποχώρηση του Βενιζέλου από την πολιτική, ίδρυσε το κόμμα των Συντηρητικών Φιλελευθέρων και τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου σχημάτισε κάτω από την προεδρία του Κυβέρνηση, με σύμπραξη του Εθνικού Δημοκρατικού κόμματος του Γ. Κονδύλη, παραιτήθηκε όμως τον Ιούνιο του 1925 με το κίνημα του Πάγκαλου. Μετά τις εκλογές του 1926 συνεργάστηκε στην οικουμενική κυβέρνηση και στις κυβερνήσεις συνασπισμού κάτω από τον Αλέξανδρο Ζαΐμη ως υπουργός Εξωτερικών και το 1928 ως αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Βενιζέλου. Επί 4ης Αυγούστου εκτοπίστηκε στην Πάρο, από όπου μεταφέρθηκε άρρωστος στην Αθήνα και πέθανε στον «Ευαγγελισμό». Ευρυμαθής, καλλιεργημένος και συντηρητικός, ο Μ. υπήρξε εξέχουσα πολιτική και διπλωματική φυσιογνωμία της εποχής που σφραγίζεται με το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο πολιτικός Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, που διετέλεσε πρωθυπουργός μεταξύ 1924-25 (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»)